TY - JOUR ID - 254121 TI - واکاوی مبانی استماع دعاوی بند 2 ماده 10 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری JO - فصلنامه علمی پژوهش های نوین حقوق اداری JA - MRAL LA - fa SN - 2717-0497 AU - آهنگر سماکوش, محسن AU - افشاری, فاطمه AD - پژوهشگاه قوه. پژوهشگر حقوق اداری AD - عضو هیأت علمی پژوهشگاه قوه قضائیه Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 4 IS - 12 SP - 149 EP - 172 KW - دیوان عدالت اداری KW - مراجع شبه&lrm KW - قضایی KW - محاکم عمومی KW - مردم KW - بند 2 ماده 10 قانون دیوان عدالت اداری DO - 10.22034/mral.2022.543624.1236 N2 - یکی از صلاحیت‌های دیوان عدالت اداری، رسیدگی به اعتراض نسبت به آرای قطعی مراجع شبه‌قضایی وفق بند 2 ماده10 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری است. مبتنی بر رویه قضایی غالب، مبنای استماع دعاوی هر سه بند ماده 10، اصل 173 قانون اساسی است و به دلیل تصریح بر شکایات «مردم» علیه دولت در این اصل، تنها شکایات اشخاصی که صدق مردم می‎نماید را مورد استماع قرار می‌دهد؛ لذا اعتراض اشخاص دولتی به آرای مراجع شبه قضایی به عنوان شاکی نزد دیوان استماع نمی‌شود و حسب اینکه شاکی، دولت یا مردم باشند، مرجع رسیدگی متغیر خواهد بود. این امر علاوه بر ایجاد چالش‌ ماهوی، موجب صدور آرای وحدت رویه ناهمگون متعددی جهت حل و فصل این مشکل شده است که خود، ریشه بروز مشکلات بسیاری شده است. باتوجه به صلاحیت و الزامات متفاوت مراجع شبه‌قضایی از اعمال و تصمیمات اداری، به نظر می‌رسد بند 2 ماده 10 فارغ از اصل 173بوده و ریشه در اصل 159و لزوم دسترسی اشخاص به محکمه دارد. نظریه مطروحه در این مقاله آن است که باتوجه به جایگاه دیوان در نظارت قضایی بر آرای مراجع شبه‌قضایی و الزام قانون اساسی بر وجود این نوع نظارت، شایسته است صلاحیت دیوان را تنها محدود به اصل 170و 173ننموده و ضمن پذیرش دیوان به عنوان یک محکمه دادگستری در حوزه اداری، صلاحیت عام وی در خصوص آرای مراجع شبه‌قضایی وفق اصول 34 و 159 به رسمیت شناخته شود.این نگاه سبب می‎شود که مرجع قضایی صالح حسب شاکی، متغیر نبوده و متعاقب آن، معضلات دادرسی رخ ندهد. UR - https://www.malr.ir/article_254121.html L1 - https://www.malr.ir/article_254121_d7c24b951111bba6574a6cd4fd1f065b.pdf ER -